Bundan 4 ay önce bir akşamüstü acemi birliğini yaptığım askeriyenin koğuşunda uzanmış Adam Faver'in "Empati" kitabını okuyordum. okuduğum bölümde empati yeteneği çok üst seviyede olan kahraman açlıktan perişan bir şekilde kendini büfeye atıp bütün kit-katları yemeye başlıyor fakat ne kadar yese de bir türlü doymuyor .bir süre sonra yoldan gelirken gördüğü dilenci kılıklı kişi gelince kahramanımız ona da kit-kat ikram ediyor .dilenci kit-katları yedikçe kahramanımız doymaya başladığını fark ediyor.dilenci yedikçe beraber doyuyorlar.
Bu bölümü okuyunca canım tarif edilemeyecek şekilde kit-kat çekti "ah bi kit-kat olsa da yesem" deyip kitabı kapattım.Dışarıya çıkmak imkansız, bizim kantinde de ETİ ürünlerinden başkası satılmadığı için umudu kestim ve bu hevesimi bir ay sonraya sakladım.5-10 dk sonra henüz tam tanışmadığımız ve adını bile sormadığım bi arkadaş koğuşun kapısından elinde 2 adet kit-kat sallayarak içeri girdi ,koğuşta samimi arkadaşları varken onları geçip yanıma geldi ve "bu kit-kat'ın birisi senin"deyip uzaklaştı. akrabası ziyarete gelmiş gelirken de 2 tane ki-kat getirmişler ,rahman ve rahim olan yüce yaratıcı da benim çok istemem üzerine evreni yönlendirmiş
Secret kitabındaki hikayelere benziyor, tek fark onlar sır derken biz buna Rabbden gelen ihsan diyoruz:):) İhsanın bol olsun:)
YanıtlaSil