Gelin duvağından kopan bir rüzgâr...
Şair bu dizelerde bize yaşadığını o kadar yalın bir dille ve tam yüreğimizi tutuşturarak anlatmıştır ki; bir harfe daha ihtiyaç yoktur. Şairler kelime büyücüleri. Mistik bir dünyanın tozlu odalarında tuşların başında, sigara dumanıyla arkadaş, pencereden esen, gelin duvağından kopan rüzgarın kağıtları uçuşturduğu bir oda. bir şair. çokça yalnızlık ve bir ölüm.İnsan çokça yaşam ve bir ölümden oluştuğu kadar çokça yalnızlık ve bir ölümden de oluşur. Yalnızlıkmış yazamamanın çaresi. İçine kapanınca,kalbine dönünce bir derviş gibi, orda atan kalpten 'Allah' nidasını duymak gibi yazmaya başlamak, kalptekilerin parmak ucuna,oradan sayfalara aktarımı.
İnsan dediğimiz eşrefi mahlukat için önemli bir meseledir anlaşılmak.Dili döndüğünce derdini anlatmak isteği,sevdiklerini de bildiklerine ortak etme isteği hep göklerden gelen bir yansımadır özünde. Rab bilinmeyi murad etti ve Adem'i yarattı. İnsan da O'nun cüz'ü miktarınca bilinmeyi istiyor, anlaşılmak,benimsenmek ve sevilmek istiyor.
Cüz ve küll Şeyh-i Ekber'in ifadesiyle Adem küll idi. Havva ondan yaratıldı.Ademin cüz'ü idi Havva. Küll cüz'e muhabbet besledi. Cüz'ün ana vatanıydı küll. Adem Havva'nın vatanı idi. Hep bir özlem vardı anayurduna. Kavuşunca tamam oldu. Tıpkı kulun Rabb'ine kavuşacağı gün gibi. Din gününün sahibine. Din günü, kavuşma günü,kıyamet günü. Kimi demiş 'Şeb'i aruz'. Düğün günü.
'Aşıklar ölmez ölen hayvan imiş' bir belediye otobüsünde rastlaştık bu cümleyle. bomboş otobüste geldi bana çarptı, defalarca çarptı, sarstı beni, aşağı attı otobüsten, koşturdu peşimden taa ki uzunca bir duvarın arkasına sığınana kadar. Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Bilakis onlar diridirler, fakat siz farkında olmazsınız.(Bakara 154) ayeti çınladı kulaklarımda. Kim ölü? Kim diri? Ölü Gelin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
isminizi ya da mahlasınızı belirtmediğiniz sürece yorumlarınızın yayınlanmama ihtimali vardır.