Ey Dertli Adam

Hayat bazen öyle kalleşlikler yapar ki, kimse görmez, kimse duymaz, kimse bilmez ve çaresiz, sefil bir halde saklanacak bir yer bulamadan ortada kalıverirsin. Ama birisi görür seni, bilir içinden geçenleri, neler çektiğini, acınacak halini... Ve sana bir kapı açar; sen kendi haline dalıp gidersin, ama o kapı sonsuza kadar açık kalmaz...
Sana düşen, bir çocuğun annesinin şefkatli tokadından korkarak, yine annesinin koynuna sığınan çocuk gibi o kapıya sığınmaktır.